Przystanek nr.5. Według niektórych badaczy miejsce lokalizacji pierwszych 2 kościołów w Staromieściu. Dzisiejszy cmentarz komunalny został założony na ofiarowanym przez miejscowego gospodarza Pawła Martynuskę polu w roku 1790, później powiększany do powierzchni około 1 ha, znajdują się na nim 2 kapliczki, około 1630 grobów, niektórych jeszcze z XIX wieku i jedna mogiła zbiorowa cywilnych ofiar II w.ś. z 1944 roku.
Cmentarz w Staromieściu powstał zapewne w I poł. XIX w.; jak na większości rzeszowskich i podrzeszowskich nekropolii obecny jest warsztat Janików zarówno w formach prostych jak i pomnikach z rzeźbami. Z Rzeszowa może także pochodzić jeden z nagrobków o analogicznych rozwiązaniach jakie można zauważyć na słocińskich dziełach J. Czuby. Jest też reprezentant środowiska krakowskiego – E. Stehlik, który wykonał nagrobek miejscowego proboszcza ks. W. Cybulskiego (zm. 1880 r.) z rzeźbą Najświętszej Marii Panny NP. Można także zauważyć kilka innych rzeźb (Marii, Płaczki) zdobiących miejscowe pomniki, niestety nie są one sygnowane.
Najcenniejszym i prawdopodobnie najstarszym nagrobkiem jest pomnik proboszcza ks. Stanisława Walickiego (zm. 1846) w formie bogato rzeźbionej antycznej stelli zwieńczonej urną. Niewielki, ale bardzo starannie wykonany nagrobek może być powiązany z którymś z lwowskich warsztatów, które jak już wiemy wykonywały w tym czasie dzieła dla rzeszowskich klientów.
Na cmentarzu staromiejskim wybudowana została także niewielka murowana, otwarta kaplica.
Ze strony UM Rzeszowa
Wiktoria Helwin, Zygmunt Cebula, Wiesław Walat
HISTORIA CMENTARZA KOMUNALNEGO STAROMIEŚCIE W RZESZOWIE
W 220. rocznicę otwarcia cmentarza dla celów grzebalnych — 1791
W 60. rocznicę przyłączenia wsi Staromieście do miasta Rzeszowa —1951
nakładem: Stowarzyszenia Opieki nad Starym Cmentarzem w Rzeszowie im. Włodzimierza Kozło
z zasiłkiem Gminy Miasto Rzeszów
Wstęp
Współczesne Staromieście w strukturze organizacyjnej m. Rzeszowa jest osiedlem. Do 1951 r. było samodzielną jednostką osadniczą - wsią, a jej początki należy wiązać z czasami króla Kazimierza III Wielkiego. Różne były wcześniejsze koleje losu na terenie obecnych jednostek osadniczych, grodów, gródków i sołectw nad środkowym Wisłokiem. Bezspornym pozostaje fakt wpływu na ten teren zarówno królów i książąt polskich, jak i książąt ruskich, o czym wprost świadczą sąsiadujące nazwy toponimiczne Staromieście i Ruska Wieś. Przy czym mieszkańcy Ruskiej Wsi przynależeli do parafii farnej w Rzeszowie założonej przed rokiem 1346.
Istotnym dla określenia grobownictwa na tym obszarze jest występowanie ośrodków kultu religijne. I tak, daje się odczytać z historycznych przekazów istnienie na terenie Ruskiej Wsi cerkwi prawosławnej, w miejscu której w 1710 r. wybudowano kapliczkę pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela, a co z tego wynika - istnienie przycerkiewnego cmentarza. Sama nazwa Staromieście wskazuje, że tu należy szukać początków ośrodka zarządzającego rzeszowskim okręgiem (włością), co nie jest jednoznaczne z początkiem wsi Staromieście założonej w 2 połowie XIV w. na prawie magdeburskim. Nagromadzenie licznych historycznych hipotez, podawanych w wielu źródłach, pozwalają jedynie na zasygnalizowanie problemów związanych z przebiegiem historycznych faktów nad zakolem środkowego Wisłoka. Zagadnienia do głębokiej analizy o rubieżach Słowian zachodnich i wschodnich na linii Wisłoka jak dotychczas nie są prowadzone kompleksowo, tak w czasie, jak i w przestrzeni terytorialnej. Brak jest odpowiedzi, czy tereny te były opanowane przez Wiślan czy Lędzian (oba plemiona to Słowianie zachodni). Niewiadomym jest także jak długo pozostawały pod wpływem obrządku słowiańskiego Cyryla i Metodego i jaki wpływ miały struktury ustrojowe państwa Piastów i Rusi Kijowskiej, a wcześniej Wielkiej Morawy czy czeskich Przemyślidów. Przy czym nie wolno zapominać, że na obszar ten 10-12 tysięcy lat temu wkroczyła od południowego wschodu puszcza, dzielona później nazewniczo na Puszczę Karpacką i Puszczę Sandomierską, która do późnego średniowiecza stanowiła wielką przegrodę pomiędzy Słowiańszczyzną zachodnią i wychodnią.
Wracając do interesującego nas tematu grobownictwa w Staromieściu, to pierwsze informacje o pochówkach należy wiązać z cmentarzami przyświątynnych.
Staromiejskie cmentarze
Zapewne najstarszym cmentarzem, o którym nie wspominają żadne jak dotąd znane źródła, był cmentarz przy cerkiewny, wytyczony przy cerkwi powstałej w siedzibie rzeszowskiego okręgu (włości) książąt ruskich, tworzonej od połowy XII w., kiedy to w puszczańskich ostępach przeprowadzona została akcja osiedleńcza nad zakolem środkowego Wisłoka.
Fundację staromiejskiej katolickiej parafii przypisuje się pierwszemu właścicielowi Rzeszowa Janowi Pakosławicowi ze Strożysk, pochodzącego z rodowej miejscowości położonej zaledwie 9 km na wschód od Wiślicy. Donacja włości (okręgu rzeszowskiego), zasłużonemu dla króla i kraju Janowi Pakosławicowi z rodu Półko- ziców, miała miejsce 19 stycznia 1354 r. (wg kalendarza juliańskiego) w Krakowie przez samego króla Kazimierza III Wielkiego. Jan Pakosławic herbu Półkozic zarządzał otrzymanym okręgiem do 1374 r. Zatem powstanie parafii staromiejskiej należałoby kłaść na lata sześćdziesiąte XIV w. Erygowanie parafii związane było z myślą rozwoju północnej części ofiarowanych przez króla dóbr, co pośrednio dowodzi, że tereny te stanowiły już dość istotnie zagospodarowany osadniczo obszar.
Pierwsza parafialna świątynia nosiła miano świętych Wojciecha, Marcina i Katarzyny. Mówi o tym odnowienie fundacji kościelnej przez Jana Rzeszowskiego w 1416 r. (potomka Jana Pakosławica). Kościół ten spłonął w XV w. po najeździe Tatarów i Wołochów.
Druga świątynia powstała z fundacji Jana Rzeszowskiego z linii Żelazińskich. Wybudowana została w pierwszej ćwierci XVI w. i w krótkim czasie podzieliła los pierwszej, w 1624 r. podczas kolejnego najazdu Tatarów.
Trzecia świątynia wzniesiona została z donacji Mikołaja Spytka Ligęzy, który był właścicielem Rzeszowa i okolicy w latach 1583- 1637. Czas jej budowy przypadają zatem na ostatni okres jego rządów, kiedy przejął Staromieście. Świątynia ta także uległa zniszczeniu.
W 1686 r., za staraniem staromiejskiego proboszcza ks. Stanisława Pękoszewskiego, wybudowana została murowana świątynia, konsekrowana w 1745 r. przez przemyskiego biskupa Wacława Hieronima Sierakowskiego pod wezwaniem św. Katarzyny, która służyła wiernym do ostatnich lat XIX w.
Świątynia istniejąca do dnia dzisiejszego powstała w latach 1900- 1904, jest pod wezwaniem Opieki św. Józefa. Utrzymana w stylu neogotyckim, wg projektu krakowskiego architekta Zygmunta Hen- dla, wzniesiona została staraniem ówczesnego proboszcza staromiejskiego ks. Józefa Stafieja. Jej konsekrowanie miało miejsce 4 maja 1932 r., a aktu tego dokonał biskup przemyski Franciszek Barda.
Zgodnie z przyjętym w średniowieczu nakazem (sobór rzymski 1059 r.) wokół nowo powstających obiektów sakralnych wydzielane były miejsca grzebalne: dla kościołów o szerokości 60 kroków, przy kaplicach - 30 kroków. Dziś cmentarze takie nazywane są przykościelnymi. Lokalizacja dwóch pierwszych świątyń do dziś nie jest wyjaśniona do końca i wymaga dalszej kwerendy, a przez niektórych badaczy obiekty te lokowane są na terenie obecnego cmentarza komunalnego.
Cmentarze przykościelne w Staromieściu służyły zatem parafialnej społeczności od lat 60. XIV w. do 1790 r., tj. ok. 430 lat, na których chowani byli mieszkańcy miejscowości: Łąka (do 1409 r.), Trzebownisko z Nową Wsią (do 1945 r.), Miłocin (do 1969 r., pochówki do 1982 r.). W nawiasach podane zostały daty utworzenia nowych parafii na terytorium średniowiecznej staromiejskiej, co będzie istotne przy opisie cmentarza założonego po 1790 r.
O ostatnim cmentarzu przykościelnym zachowały się szczątkowe informacje o pochówkach z ostatnich lat jego funkcjonowania. Dane te odnoszą się tylko do dwóch miejscowości wchodzących w skład staromiejskiej parafii, tj. zmarłych mieszkańców Trzebowniska, dla których zapisy rozpoczynają się 19 sierpnia 1786 r. i Nowej Wsi - 20 września 1786 r. Miłocin był wówczas przysiółkiem Staromieścia.Zachowany ostatni relikt po tym cmentarzu to tablica epitafijna wmurowana w południową ścianę obecnej świątyni (patrz: IV strona okładki). Powierzchnia tego cmentarza wynosiła 378 sążni wiedeńskich wg mapy katastralnej z 1849 r., tj. ok. 14 arów.
Nowy cmentarz, obecnie komunalny, dawny parafialny, założony został na polecenie władz austriackich. Dekret cesarza Józefa II Habsburga z 1783 r. nakazywał tworzenie miejsc pochówków poza obrębem siedzib ludzkich, głównie ze względów sanitarnych.
W1790 r. jeden ze staromiejskich najbogatszych gospodarzy Paweł Martynuska ofiarował pole pod nowy cmentarz o pow. 1 579 sążni austriackich, tj. ok. 48 arów. Ta najstarsza cześć cmentarza służyła do pochówków do 1884 r., kiedy to również darowizną członka rodu Martynusków, Jakuba Martynuski, powiększono obszar nekropolii o dalsze 1 363 sążnie, tj. ok. 41 arów. Do cmentarza prowadziła droga, dziś ul. Gabrieli Zapolskiej, której przedłużenie było drogą do Niwy Błocizna, dalej do Wisłoka, a obecnie jest główną aleją cmentarza, dzielącą go na starą (południową) i nową (północną) część.W grudniu 1998 r. na wniosek Parafii Staromiejskiej podjęta została uchwała Rady m. Rzeszowa o przejęciu cmentarza w użytkowanie przez Gminę m. Rzeszów. Cmentarz przyjął nazwę Cmentarz Komunalny Staromieście. Wówczas to wydzielono 5 kwater (patrz: plan, s. 10), wykonano sieć wodociągową i wybrukowano alejki komunikacyjne. Staraniem Gminy m. Rzeszów wykonano remont barokowej kapliczki w starej części cmentarza, zaś staraniem Stowarzyszenia Opieki nad Starym Cmentarzem w Rzeszowie konserwacji grobu ks. Stanisława Walickiego. Cmentarz pozostaje w zarządzie wykonawczym Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. - Zakład Usług Pogrzebowych i Cmentarnych. Cmentarz w dalszym ciągu wymaga interwencji konserwatorskiej, zwłaszcza przy zachowanych jeszcze nagrobkach klasycystycznych w starej części cmentarza, niejednokrotnie figuralnych. Aktualnie powierzchnia cmentarza wynosi 1 ha 05 a 19 m2, z około 1 630. różnego rodzaju grobami.
Na terenie Staromieścia istniał również cmentarzyk epidemiczny (ofiar cholery) powstały w 1832 r., lokowany prawdopodobnie przy brodzie na Wisłoku, w obniżeniu po północno-zachodniej stronie traktu, obecnie ul. Wioślarskiej. Na mapie katastralnej z 1849 r. nie jest już zaznaczony, dlatego też można przypuszczać, że pochówki w czasie następnych XIX-wiecznych epidemii były dokonywane na cmentarzu epidemicznym Gminy Ruska Wieś, obecnie teren ul. Chocimskiej, niestety także niezachowany (teren zabudowany).
Polegli w 1944 roku
W kwaterze 3 znajduje się zbiorowa mogiła kryjąca doczesne szczątki osób, które zginęły w czasie walk o wyzwolenie Rzeszowa spod okupacji niemieckiej. Pochowano w niej siedem zidentyfikowanych osób cywilnych - ofiar wojny.
Ziemny grób otoczony jest betonowym obramowaniem, które w części centralnej przedzielone jest płytą z leżącym na nuej krzyżem. Szczyt mogiły stanowią trzy lastrikowe płyty. Na wyższej środkowej umieszczono orła wykonanego z metalu i wykonany z tego samego materiału napis POLEGŁYM W 1944. Natomiast na dwóch bocznych (niższych) płytach widoczne są tablice inskrypcyjne z wyrytymi nazwiskami pochowanych tu osób:
MIECZYSŁAW WARZYBOK I R. 16 LX 1921 R.
KAZIMIERZ TOMASIK UR. 5 III 1926 R.
JAN WISZ UR. 4 II 1876 R.
ANIELA STADNIK UR. 1 V 1921 R.
JAN WCISŁO UR. 17 X 1870 R.
WACŁAW CZUPRYJAK UR. 20 V 1919 R.
STANISŁAW WOLF UR. 17 V 1923 R.
Obie tablice kończy zwrot
ZGINĘLI 31 VII 1944 R.
PROSZĄ O MODLITWĘ
Grób pozostaje pod opieką rodzin spoczywających tu osób.
Pochowani na cmentarzu Staromieście
Poniższy spis nie jest spisem kompletnym, obejmuje zaledwie 62 nazwiska i upamiętnienia. W znacznej części oparty jest na istniejących inskrypcjach nagrobnych, które zostały spisane podczas inwentaryzacji (niepełnej) przeprowadzonej przez członków Stowarzyszenia Opieki nad Starym Cmentarzem w Rzeszowie, wg stanu zachowania 2011 r. Kompleksowa inwentaryzacja i jej opracowanie wymaga oddzielnej publikacji.
Brydak Edward (1901-1978), sędzia, adwokat, nauczyciel, zasłużony działacz PTTK, były komendant Obwodu AK Rzeszów i z-ca inspektora AK Rzeszów ps. Andrzej, odznaczony srebrnym Krzyżem Virtuti Militari, krzyżami Partyzanckim, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, kw. 4
Brydak Józef (1871-1943), obywatel Staromieścia, odznaczony Orlętami i Medalem Niepodległości, kw. 4 Brydak Ludwik (1903-1992), żołnierz AK, kw. 4 Brydak Stanisław (1907-1964), dyrektor Przedsiębiorstw Młynów, kw. 4
Brydak Włodzimierz (b.d.-1939), zginął w Tarnopolu 18 września, kw. 4
Brydakowa Janina z d. Rogowska (b.d.-1939), zginęła w Tarnopolu 18 września, kw. 4
Brydakowa Zofia z Boratyńskich 0907-1973), nauczycielka, żołnierz AK ps. Czarna, odznaczona Krzyżem AK i Partyzanckim, kw. 4
Brzechowska Halina (1932-1999), prawnik, harcmistrzyni Harcerstwa Rzeczpospolitej, była drużynowa harcerek w Rzeszowie i Kraśniku, v-ce Komandor Morskiego Kręgu Instruktorów ZHP w Rzeszowie, zasłużona działaczka żeglarstwa polskiego, kw. 2
Chłanda Józef (1885-1952), profesor, kw. 3
Chłanda Stanisław (1901-1927), prezes Koła Młodzieży, uczestnik Powstania Górnośląskiego, kw. 1
Cybulski Wincenty (1815-1880), ks., proboszcz staromiejski, dobry pasterz owieczek swoich, w kapłaństwie 37 lat, kw. 1
Czupryjak Wacław (1919-1944), ofiara wojny, kw. 3
Folta Stanisław (1920-2007), ks. prałat długoletni proboszcz w Sta- romieściu, Kapelan Honorowy Ojca Świętego, kw. 1
Furtak Marian (1922-1973), mgr inż. architekt, kw. 3
Gąsior Leon Tomasz (1890-1911), aspirant farmacji, kw. 4
Jabłoński Andrzej (1913-1975), ks. dziekan, proboszcz parafii Ozimek k. Opola, kw. 1
Kloc Anna z Kowalskich (1911-2011), kustosz, kw. 1
Kloc Franciszek (1909-1989), lekarz weterynarii, kw. 1
Kloc Stanisław (1897-1987),inżynier, kw. 1
Kotowicz (Kutowicz) Antoni, (b.d.-1832), ks. proboszcz staromiejski w łatach 1807-1828, kw. 3
Krężel Jan (1839-1939), przeżył 100 lat, kw. 1
Licznerski Jan (1880-1960), dyrektora Państwowej Szkoły Mleczarskiej, nestora serowarstwa polskiego, kw. 1
Mulec Antoni (1948-1971), student IV roku WSI, kw. 1
Marszałek Władysław (1921-1943), zamordowany przez Niemców w więzieniu w Rzeszowie 29 marca, kw. 3
Martynuska Józef (1910-1991), żołnierz AK ps. Ryś, kw. 2
Merklinger Karol (1881-1942), kierownik szkoły w Staromieściu, kw. 4
Michalski Alojzy (1861-1930), kierownik szkoły, kw. 1
Nędza Henryk (1915-1977), nauczyciel, oficer AK ps. Dąb, kw. 1
Nędza Zdzisława (1922-2006), nauczycielka, żołnierz AK ps. Róża, kw. 1
Paja Tadeusz (1920-1989), oficer AK, kw. 5
Pawłowski Jan (1909-1940), rotmistrz 22. pułku ułanów, zginął w Katyniu, upamiętnienie, kw. 4
Pomorski Stanisław (1907-1940), kapitan WP, zginął w Katyniu, upamiętnienie, kw. 3
Robak Jan (1898-1988), powstaniec śląski z 1921 r., żołnierz AK ps. Andrzej, animator życia kulturalnego w Staromieściu, kw. 2
Skarbowski Tadeusz (1951-1972), student III roku Z.S.A., kw. 2
Skoczek Jan (1909-b.d.), oficer AK ps. Kanty, zginął na zesłaniu na Syberii, upamiętnienie, kw. 4
Słupecki Grot Janusz (1896-1929), legionista I Brygady, porucznik 8 pułku ułanów, referent personalny P.F.Z.A. w Tarnowie, kw. 1
Solek Piotr „Hans” (1971-2001), przewodnik, przodownik GOT, Tym krajobrazom oddałem swą duszę i w nich odpocznę, kw. 3 Stadnik Aniela (1921-1944), ofiara wojny, kw. 3 Stafiej Józef (1847-1916), ks. kanonik, proboszcz staromiejski, budowniczy kościoła, 36 lat gorliwej pracy duszpasterskiej, kw. 1 Szala Zofia (1915-1980), S.M. Akwilla, służebniczka BDNP, kw. 1 Szary Agnieszka Władysława (1915-1984), siostra służebniczka Najświętszej Marii Panny, kw. 2
Szary Józef (1919-1973), ks. kanonik, proboszcz Cholewianej Góry, w kapłaństwie 29 lat, kw. 2
Szary Zofia Genowefa (1913-1979), siostra służebniczka NMP, w zgromadzeniu 47 łat, kw. 2
Szczurek Kazimierz (1920-1940), uczeń 2 klasy liceum, kw. 4 Szlęzak Tadeusz (1897-1979), emerytowany maszynista PKP, kw. 2 Szwagiel Franciszek (1896-1946), jeniec I wojny światowej, osadzony na Syberii, kw. 3
Ślusarczyk Tadeusz (1915-1974), uczestnik września 1939, kw. 3
Tomasik Kazimierz (1926-1944), ofiara wojny, kw. 3
Trześniowski Andrzej (1879-1944), zamordowany przez hitlerowców, kw. 2
Trześniowski Mieczysław (1912-1988), były więzień obozów hitlerowskich, kw. 2
TJrman Witold (1790-2001), absolwent Akademii Rolniczej, inspektor fitosanitarny, kw. 3
Walicki Stanisław (1791-1846), ks., pleban staromiejski, kw. 3 Warzybok Mieczysław (1921-1944), ofiara wojny, kw. 3 Wcisło Jan (1870-1944), ofiara wojny, kw. 3 Wierzchałek Tomasz (1915-1987), żołnierz AK ps. Szajnocha, kw. 1 Wisz Jan (1876-1944), ofiara wojny, kw. 3
Wiśniewski Władysław (1924-1999), płk WP, kw. 1 Wojciechowska Wanda z Ormickich (1900-1976), nauczycielka, dyrektor liceum, krajoznawca, kw. 4 Wojciechowski (Brydak) Stefan (1899-1980), zasłużony nauczyciel PRL, działacz oświatowy, społeczno-kulturalny, krajoznawca, oznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej i in., kw. 4 Wolf Stanisław (1923-1944), ofiara wojny, kw. 3 Wyszatycki Julian (1894-1940), inżynier, kapitan rezerwy, kw. 3
Zarudzki Jarosław (1911-1940), porucznik WP, zginął w Katyniu, upamiętnienie, kw. 4
Według dostępnych Ksiąg zmarłych NA CMENTARZU STAROMIEŚCIE SPOCZYWAJĄ M.IN.:
Biszto Aleksander (1925-1944), postrzelony, zmarł 9 lutego Borek Józef (1931-1944), śmierć tragiczna 2 sierpnia Borek Władysław (b.d.), śmierć tragiczna 3 sierpnia Brydak Jan (1904-1943), postrzelony zmarł 3 października Dynia Franciszek (1900-1943), postrzelony, zmarł 9 września Fabiański Andrzej ((1913-1975), ksiądz Gut Angela (1925-1944), rana od pocisku, zmarła 4 sierpnia Icha Maria (1913-1984), siostra zakonna Izabela Kisielewicz Władysław (1868-1943), proboszcz staromiejski w latach 1916-1943
Kłos Przemysław (b.d.-1939), porucznik WP, zabity bombą w drodze do Jarosławia do 24 pal 4 września
Kogut Franciszek (1870-1944), śmierć tragiczna 31 lipca Kogut Franciszek (1896-1944), zastrzelony przez Niemców 31 lipca Kogut Jan, (1905-1944), zabity przez auto bolszewickie 4 sierpnia
Kogutek Tomasz (1868-1943), postrzelony przez pijanego żołnierza niemieckiego, zmarł 26 grudnia
Korczak Adam (1895-1939), proboszcz Klikuszowa k. Nowego Targu, zginął w czasie nalotu bombą niemiecką w pociągu 4 września
Kotela Bolesław (1914-1944), rozstrzelany 11 lutego Kubicki Grzegorz Marian (1928-1944), zabity przez Niemców 1 sierpnia Kuźniar Piotr (1918-1944), śmierć od kuli 31 lipca Kuźniar Stanisław (1910-1944), zastrzelony 31 lipca Magnowski Rafał (1902-1944), zastrzelony przez Niemców przy wycofywaniu się 1 sierpnia
Mędrala Józef (1907-1943), zmarł w obozie w Oświęcimiu, pochowany 16 marca
Michalski Alojzy Maria (1920-1966), ksiądz
Motyka Marianna (1878-1944), śmierć od granatu 31 lipca
Mromliński Ludwik (1815-1902), miejscowy organista przez 18 lat
Oleksy Ludwika (1892-1961), siostra zakonna Zgromadzenia NMP
Robak Zofia (1896-1977), siostra zakonna Kasylda
Stanek Tekla (1882-1935), siostra zakonna Dominika BYM ze Starej Wsi
Szafran Adam (1925-1944), zastrzelony przez Niemca 30 lipca Szczurek Jan (1882-1939), zabity bombą 7 września Szmydówna Innocenta (1862-1926), siostra BVM Tendelski Ignacy (1905-1944), postrzelony, zmarł 14 stycznia Urbanek Maria (1899-1926), siostra zakonna Albina
Bibliografia Materiały archiwalne
Archiwum Państwowe w Rzeszowie
Akta Stanu Cywilnego Parafii Rzymskokatolickiej w Staromieściu, zesp. 1115, sygn. 1, 3, 4, 6.
Archiwum Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Przemyślu Delegatura w Rzeszowie
Karta Cmentarz Przykościelny Świątyni św. Józefa w Staromieściu,
Karta Cmentarz Parafii w Staromieściu.
Archiwum Stowarzyszenia Opieki nad Starym Cmentarzem w Rzeszowie im. Włodzimierza Kozło
Inwentaryzacja inskrypcji nagrobnych Cmentarza Komunalnego Staromie- ście, cząstkowa, wg stanu 2011 r., opr. W. Helwin, W. Walat.
MPGK Rzeszów Sp. z o.o. Zakład Usług Pogrzebowych i Cmentarnych
Księgi zmarłych Cmentarza Komunalnego Staromieście za lata 1896-2010.
Publikacje
Dzieje Rzeszowa, red. F. Kiryk, t. 1, Rzeszów 1994.
Filozof Tomasz J., Staromieście w 1849roku, Rzeszów 2006.
Folcik Ireneusz ks., Pękala Marek, Kościół św. Józef a w Rzeszowie - Staromieściu, Rzeszów 2000.
Folta Stanisław ks., Kret Władysław ks., Szkice z dziejów parafii św. Józefa w Staromieściu, Rzeszów 1993-
Helwin W., Łyżka B., Wais L., Walat W., Nekropolie Rzeszowa - historia, stan zachowania, konserwacje. Materiały konferencyjne, Rzeszów 2005.
Rusin Edward ks., Miłocin nie tylko dla myśliwych, Miłocin 2001.
Schematyzm Diecezji Rzeszowskiej, Rzeszów 2010.
Uliasz Barbara, Cmentarze, kwatery i mogiły wojenne na Podkarpaciu, 1.1 i 2, Rzeszów 2006.
Czasopisma
Filozof Tomasz J., Kataster był pierwszy, „Karpacki Przegląd Gospodarczy”, Nr 4 (13)2011 lipiec-sierpień.
Filozof Tomasz]., Rzeszowskie translokacje, „Skarby Podkarpackie”, Nr 4 (29) 2011, lipiec-sierpień.